DÜŞÜNCE PENCEREMDEN
Avukat Mehmet Öngen
Bektaşiye sormuşlar : -Yahu koskoca Ramazan ayı geldi,gidiyor. Sen hala oruç tutacaksın !
Bektaşi sinsice kaşlarını çatmış ve demiş ki : -Valla. Mübarek Ramazan gelir, gider. Yine gelir. Ama ben gidersem bir daha gelmem !
Son zamanlarda Türkiye’de olup bitenleri izledikçe, aklıma bu fıkra geldi.
Bir ülke düşünün ki,nereye el atsanız zıvanadan çıkmış… Ne ekonomiden hayır var. Ne sağlıktan bir çare. Ne eğitimden bir ışık. Ne adaletten bir medet. Ne de siyasetten bir ibret…
Koskoca ülke sürüklenip gidiyor, karanlık bir meçhule..
Bir dönem hükümet olan ANAP’nin Bitlis Milletvekili Kamran İnan’nın, daha o dönemki doksanlar Türkiye’sinin durumunu özetleyen bir örneksemesi vardı. Demişti ki ; -Bu aslında bir atın bataklığa saplanmasıdır. Gözünüzün önünde yavaş yavaş çamura batıyor…
Bugün, iki çocuklu bir ailenin oturabileceği orta standartta bir evin aylık kirası İKİ AYLIK ASGARİ ÜCRETE EŞİTSE, söylenecek bir söz kalmış mıdır daha !
Ya da aynı zamanda bir hukukçu olarak merak ediyorum : Toplumun yüzde kaçı, adalet olgusuna ve yargı sistemine güveniyor..?
Milyonlarca gencimizin gelecek umutlarının, gerçekleşebileceği konusunda nereye kadar güvenceleri ve takatleri var ?
Siyaset kurumunda, liyakat ve şeffaflık kavramlarının, ‘yandaşlık’ ve ‘kapkaçanlık’ karanlığı karşısındaki şansı, sizce ne kadardır acaba ?
Örnekleri uzatmak mümkün. Tekrarlamaya gerek var mı ?
Evet, ülkemiz her geçen gün batağa saplanırken ‘hüdainabit’ siyasetçilerimiz gelip gidiyorlar. Bu gün söylediklerini yarın kolaylıkla red edebiliyorlar. Sonra yine geliyorlar...
Ama Laik Cumhuriyetimiz ve Demokrasimiz bir gitti mi bir daha kolay gelmez. Bektaşi’nin dediği gibi,siyaset bezirganları gelir, gider. Sonra tekrar gelir…
Ama Büyük Önderimizin kurduğu Laik Cumhuriyet ve Nazlı Demokrasimiz bir elden gitti mi, bir daha zor geri gelir !
Esen kalın.
